انتشار : 1400/02/01
اول اردیبهشت ماه در تقویم ملی ایرانیان همزمان با سالروز تولد شیخ اجل سعدی كه فرهنگوران او را به‌عنوان استاد سخن می‌شناسند،یادروز سعدی نام گرفته است.
سعدی در شیراز در بین خاندانی کـه از عالمان دین بودند ولادت یافت. دولتشاه مینویسد کـه: «گویند پدر شیخ ملازم اتابک بوده» یعنی اتابک سعدبن زنگی، و البته قبول چنین قولی با اشتغال پدر سعدی بـه علوم شرعیه منافات ندارد.
سعدی از دوران کودکی تحت تربیت پدر قرار گرفت و از هدایت و نصیحت او برخوردار گشت؛ ولی در کودکی سعدی یتیم شد و ظاهرا در حضن تربیت نیای مادری خود کـه بنابر بعضی اقوال مسعود بن مصلح الفارسی پدر قطب الدین شیرازی بوده، قرار گرفت و مقدمات علوم ادبی و شرعی را در شیراز آموخت و سپس سعدی شیرازی برای اتمام تحصیلات بـه بغداد رفت.
از جمله شاعران استاد در عصر سعدی کـه در خارج از ایران می زیسته اند یکی امیر خسرو اسـت و دیگر حسن دهلوی کـه هردو از سعدی در غزل هاي خود پیروی می کرده اند و امیر خسرو از این‌که در «نوبت سعدی» جرأت شاعری میکرد خودرا ملامت می نمود.
آثار سعدی بـه دو دسته ي آثار منظوم و آثار منثور تقسیم می‌شود. آثار منثور وی خاصه شاهکارش گلستان، دارای هشت باب اسـت
در رأس آثار منظوم سعدی شیرازی یکی از شاهکارهای بلا منازع شعر پارسی قرار دارد کـه در نسخ کهن، کلیات “سعدی نامه” نامیده شده و بعد ها بـه “بوستان” شهرت یافته اسـت. این منظومه در اخلاق و تربیت و وعظ و تحقیق اسـت در ده باب: 1- عدل 2- احسان 3- عشق 4- تواضع 5- رضا 6- ذکر 7- تربیت 8- شکر 9- توبه 10- مناجات
شیخ مصلح الدین سعدی بی تردید بزرگترین شاعری است که بعد از فردوسی آسمان ادب فارسی را با نور خیره کننده اش روشن ساخت و آن روشنی با چنان تلألویی همراه بود که هنوز پس از گذشت هفت قرن تمام از تاثیر آن کاسته نشده است و این اثر تا پارسی برجاست همچنان برقرار خواهد ماند.
بلیطچی دنیای بدون مرز
