انتشار : 1400/02/15
روز میانی بهار، یعنی ۱۵ اردیبهشت به نام روز شیراز
در تقویم ایرانی ۱۵ اردیبهشت ماه هر سال به نام روز شیراز و از ۱۵ تا ۲۱ اردیبهشت ماه هفته شیراز نامیده می‌شود.نام گذاری این روز به نام روز شیراز به این دلیل است که اوج شکوفایی طبیعت شیراز در ماه اردیبهشت است، شیراز در اردیبهشت سرسبز و تماشایی است و عطر بهار نارنج در باغ‌ها و خیابان‌های این شهر باعث شده بسیاری از افراد بگویند اردیبهشت در شیراز معنی می‌شود و اردیبهشت را ماه شیراز بدانند
بلیطچی این روز را به تمام هموطن های شیرازی و تمام کسانی که علاقه مند به شیراز هستند تبریک می گوید.
شیراز یکی از شهرهای بزرگ، مرکز استان فارس و پنجمین شهر بزرگ و پرجمعیت ایران است این شهر تاریخی و تماشایی علاوه بر جاذبه‌های فرهنگی و تاریخی و ادبی، دارای طبیعت بسیار زیبایی است. شیراز در کتاب‌ها و اسناد تاریخی، با نام‌های مختلفی نظیر: «تیرازیس»، «شیرازیس» و «شیراز» به ثبت رسیده است.
اولین اشاره به نام شیراز، بر روی لوح‌های گلی ایلامی به ۲۰۰۰ سال پیش از میلاد، بازمی‌گردد که در ژوئن ۱۹۷۰ در هنگام کندن زمین برای ساخت کوره آجرپزی، در گوشه جنوب غربی شهر یافت شده است. لوح‌های نوشته شده در ایلام قدیم به شهری به نام تیرازیس اشاره دارد. با توجه به فونتیک چنین برداشت می‌شود: تیراسیس یا سیراسیس، این اسم از نام سیراجیس در فارسی قدیم، گرفته شده است که بر اثر تغییر منظم صداها در زبان فارسی مدرن به شیراز تغییر نام داده است.
ماجرای ثبت ۱۵ اردیبهشت به نام «روز شیراز» چند سال پیش برمی‌گردد، در آغاز دهه ۸۰ شمسی شورای شهر آن هنگام، پیشنهاد نام‌گذاری روزی را به نام شیراز در تقویم ملی ایران ارائه کرد و این پیشنهاد به تأیید مجلس رسید و روز ۱۵ اردیبهشت ماه با نام شیراز ثبت شد؛ این نخستین بار بود که یکی از شهرهای ایران به‌صورت رسمی برای خود صاحب روز شد.
امسال به مناسبت روز شیراز معاون فرهنگی و مطبوعاتی اداره کل فارس گفت: با هدف بزرگداشت روز شیراز، چهار کتاب از آثار ۲ نویسنده و پژوهشگر صاحب نام، رونمایی خواهد شد.
چهار اثری که رونمایی می‌شود، "اکبر دایی محمد" و "پرنده و دیوار" از تالیفات دکتر ندیم، نویسنده، پژوهشگر و استاد تاریخ دانشگاه شیراز و "مستوران قباب غیرت" و "گذر گاه تنگ تنهایی"، از تالیفات دکتر خالصی، نویسنده، پژوهشگر و استاد دانشگاه است.
یکی از جشن های گاهنباری ایرانی که در میانه فصل بهار و در روز ۱۵ اردیبهشت ماه برگزار می شود، جشن بهاربد یا گاهنبار میدیوزرم و روز پیام آوری زرتشت است. به این روز «دی به مهر» نیز می گویند. گاه شمار گاهنباری قدیمی ترین گاه شماری ایرانی است که جشن های ایرانی در آن ثبت شده است.
در این گاه شمار، آغاز و میانه هر فصل از سال جشن گرفته می شد. روز دی به مهر یکی از جشن های سالانه این گاه شماری است که در پانزدهم اردیبهشت هرسال جشن گرفته می شود. گاهنبار میدیوزَرِم به معنی میانه فصل سبز یا میانه بهار است.
اگرچه میانه بهار درواقع ۱۶ اردیبهشت ماه به شمار می آید. اما در قدیم و در زمان حال پانزدهمین روز ماه دوم هر فصل به عنوان میانه آن فصل شناخته می شود. در میانه فصل بهار، جشن دیگری به نام بهاربد یا جشن میانه فصل بهار وجود دارد که با این گاهنبار همخوانی دارد. هنوز هم در بعضی از مناطق مثل کردستان، این جشن زنده مانده در بین مردم آن و برگزار می شود.
بلیطچی دنیای بدون مرز
